Kamen nije kamen bez svog uma kamnog.
Drvo bez mudrosti ne bi bilo drvo.
Gde je vatra bez razuma svog plamnog?
Ne Reč – Um je bio prvo!
Cvet smeran u polju poruka je važna
podzmenih mudraca – taj ukras razuma!
Ptice močvarice, zmije, žaba, vlažna,
samo su traganja neznanog nam uma.
Sujeto ljudska divna si, nadstvarna!
Pepeo zvezdani ravan ti je tek,
a vaseljena ti je blagodarna.
Dok uma je ljudskog trajaće pejsaž i vek.
U pejsažu zver zavija, gladna, gola:
Um nastao sparivanjem zla i bola.
Visocani.ba/poezijanoci.com
