Da, bilo je to mjesto sa imidžom i mirisom urbane čaršije. KTK je kreirao modele od kože koji su se nosili na revijama u Parizu, Milanu, Moskvi. Domaći krznari su pravili bunde, šubare po koje su dolazili mnogi izvan granica bivše države. Počeo je raditi disco “OP” i svi iz susjednih općina su dolazili jer je bio jedan od najboljih klubova u okruženju. Gostovali su tu Parni valjak, Crvena jabuka, Viktorija, Bajaga, Plavi orkestar, Bijelo dugme… Vema je bila robna kuća u kojoj se smjenjivali kupci iz svih krajeva bivše države. Studirali smo plaćajući mjesečnu kartu (cc 3o KM) , a za jednu školsku godinu na fakultetu platili bi cc 100 KM. Putovali smo po Jugi, ali i po evropskim državma. Organizovali su se maskembali, a Studenskom se okupljala kreativna omladina. Postojalo je nekoliko visočkih bendova koji su svirali odličnu muziku. Total je ređao uspjehe u regiji. Zijo Valentino i Dragan otvorili baštu Valentino koja je postala “in mjesto” u okruženju u koje su svraćali mnoge poznate face.
A sada, ova čaršija je svijet za sebe, ulicama iza 23h niko ne prolazi, kreativnosti nema, ustvari nema mogućnosti da se iskaže. Grade se građevine bez arhitetonskog plana. U Visoko dolaze mnogi stranci zahvaljujući Semiru Osmanagiću, ali od Visokog vide samo kompleks piramida. Opustošen i ovako jadan grad je ono što me boli. Postali smo raj za mali broj onih koji su doprinijeli da izgleda ovako kako sada izgleda. Visoko je suviše staro i važno da bi se prodavalo Arapima i da bi bilo provincija.
